søndag den 19. december 2010

Johild Jacobsen Haldórsvík 80 ár.

                                
           
Johild saman við børnum sínum á 80 ára føðingardegnum í Avhaldshúsinum í Vík.
                                                                   
                                                                   
Tá vermóðir mín fylti 80 ár tann 26. november, skrivaði eg hesi orð til hennara.

Fyri finn árum síðani vóru vit her í Avhaldshúsinum og hildu Johildsa 75 ára
føðingardag. Nú eru vit aftur her, og vit eru komin ikki minni enn 7 fólk upp úr
Danmark til henda dagin,.

Tað er tí, at vit eru so glað fyri at vit eiga eina so góða, klóka og pena mammu,
vermóðir og ommu, sum vit fegin vilja verða saman við, nú hon heldur sín 80 ára
føðingardag.

Tað er ein gáva, at eiga eina ommu, sum hevur liva so leingi, og framvegis er so
klár í høvdinum og minnist so væl, sum Johild. Seinastu tíðina eru eyguni farin
at bila, men Johild gevur ikki upp, setur seg ikki niður og tekur synd í sær sjálvari.

Nei, Hon kempar og sigur, eg klári meg. Hon ger reint, ger mat og hevur bakað
breyð, køkur og kókað kleynur til henda føðingardagin.

Við bindingini er tað mest eru hosir fyri tíðina. Tað verða kanska ikki so nógvar
troyggjur við fínum mynstrum longur, men vit eiga framvegis nógv fín pløgg frá
tær, og vit ansa væl eftir teimum.

Tey, sum eru eitt sindur slitin, kunnu altíð brúkast sum mynstur at binda eftir. Tað
eru kki bara vanligar hosur og skóleistar, men hava Johildsa serligu snið og mynstur.

Hevði Johild verið ung í dag, so hevði hon verið sniðgevi hjá Guðrun og Guðrun,
ella havt sína egnu bindingarfyritøku,

Eg kann ugga teg við, at Ragnar eigur minst fimm penar, góðar troyggjur, sum tú
hevur bundið, so hann hevur onga neyð tey næstu 10-20 árini.

Eg skal bera eina heilsu frá Eiriki, Magnhild og Helenu og ynskja ommu tillukku og
ein góðan føðingardag.

Góða Johild! Hjartaliga tillukku við teimum 80 árunum, og eg ynski okkum
øllum eitt hugnaligt kvøld saman við tær.



                  
Mathea og sonurin Heiðrikur høvdu yrkt hendan sangin, sum ommubørnini sungu
fyri Víkommu.

                                  Til Víkommu á 80 ára føðingardegnum
                                            Lag: Hon er omma mín 

                              Vit eiga eina ommu, sum fyllir 80 í dag,
                              er okkar góða omma, altíð blíð og glað.
                              Hon bindur og hon stoppar,vit ganga ikki køld.
                              Vit fegin vilja heiðra okkar ommu her í kvøld.
                                                 Góða omma mín
                                                 Góða omma mín

                               Vit abba ikki kendu, men hava hoyrt um hann,
                               at Víkomma í honum, fekk ein góðan mann.
                               Og vita skulu tit, sum saman eru her:
                               Í dag tað teirra diamant - brúdleypsdagur er.
                                                 Góða omma mín
                                                 Góða omma mín

                                Og koma vit at vitja, ja so er onki roks,
                                hon pannukøkur bakar av fyrsta flokks.
                                Og um vit koma fleiri, so gongur tað tó nokk,
                                í Víkommu vit hava ein so sera góðan kokk.
                                                  Góða omma mín
                                                  Góða omma mín

                                  Omma er so virkin, hon kemur ofta út,
                                  á Mørkina til fimleik, hon bóltar næstan rút.
                                  Í Blákollu við stokkum, tað besta ið hon veit,
                                  tað er at sita og binda, ja tá vera vit øll heit.
                                                  Góða omma mín       
                                                  Góða omma mín

                                   Um Vík omma er eldri, so er hon tó so fræg,
                                   hvønn sunnudag í kirkju, hon fer avstað.
                                   So leingi sum eg orki, so vil eg sleppa har.
                                   Jú kirkjan stendur Víkommusa hjartað sera nær.
                                                  Góða omma mín
                                                  Góða omma mín

                                   Og fólk í øðrum londum, tey standa ommu nær,
                                   hon pakkar klæðir, teppi og annað, sum hon fær.
                                   So kemur grøni bussur og tá fer alt avstað,
                                   um omma tá er móð, so er hon tó, so sera glað.
                                                    Góða omma mín
                                                    Góða omma mín

                                   Omma hevur vinir, sum hyggja ommu til,
                                   hon hevur ikki koyrikort og ongan bil.
                                   Og tá hon skal til handils, á posthús, bankan í,
                                   tá eru tit so fitt og bjóða Víkommu uppí.
                                                  Góða omma mín
                                                  Góða omma mín

                                    Omma hevur altíð staðið okkum nær,
                                    um onkur gjørdist sjúkur, so var omma har.
                                    Hjálpti tað hon kundi, matgjørdi hvønn dag,
                                    tær Víkommu, vit fegin vilja takka fyri tað.
                                                     Góða omma mín
                                                     Góða omma mín

                                    Vit saman eru komin í Avhaldið í dag,
                                    at gleðast við tær omma, øll í góðum lag.
                                    Vit biðja tykkum reisast og rópa hart hurrá,
                                    og ynskja tað at Vík omma, leingi liva má.
                                                       Góða omma mín
                                                       Góða omma mín
                                                       Góða omma mín
                                                       Góða omma mín


Johild, takk fyri fittu nissurnar.








mandag den 6. september 2010

Føðingardagur Kristianna Poulsen á Toftum 88 ár

 
Góða Mamma!
Eg vil ynskja tær tillukku við 88 ára degnum og siga tær hvussu
                               
                           glað eg eri fyri, at tú ert á lívi, púra klár í høvdinum, speisk og
                           skemtingarsom, sum tú altíð hevur verið. Eg hoyri teg fyri mær
                           siga, at um eg eri so glað fyri, at tú livir, so mátti eg ikki fari so
                           langt vekk, sum at flyta til Danmarkar.


 
                              Men eg eri ikki flutt, eri bara og ferðist, havi nú verið her í
                              góðar tveir mánaðir og sakni at støkka inn á gólvi hjá tær á
                              Vesturskininum,   og seta  meg  niður  at  práta við teg og
                              Ebbet.
                              Eg minnist, tá eg var lítil, og Ebbet var ein kona, sum búði
                              í London. Hvørji jól fingu vit jólakort frá henni. Eg plagdi
                              at stava á kortinum, M-e-r-r-y C-h-r-i-s-t-m-a-s, og spurdi
                              teg, hvat tað merkti. Okkurt við jólum svaraði tú mær aftur.
                                   
                              Minnist einaferð, Ebbet og Jona úti á Heygum komu at vitja
                              teg. Báðar búðu í Onglandi. Tú dekkaði borð í stovuni. Fyrst
                              ein hvítan dúk, so ein broderaðan við blondu rundanum
                                  
                              oman á hin dúkin. Tað var ikki hvønn dag, vit høvdu so fínar
                                  
                              gestir.
                              Nú hava tú og Ebbet veri nábúgvar á Vesturskininum í fleiri
                              ár. Gott  vinarlag  heldur, hóast  bæði  long  tíð  og  stórur
                              avstandur kann skilja.

                                                                                  
                              Títt lív var, sum hjá øðrum konum í fimtiárunum, at eiga og 
                              uppala børn, nógv børn. Á Vesturskininum sótu ein dagin tit
                              tríggjar, Kristianna hjá Mads í Gerðinum, Maja hjá Júst í   
                              Túni og tú, Kristianna hjá Magga ì Brekkum. Eg minnist ikki
                              rætta talið, men tað vóru um 26 børn tit áttu tilsamans. Hevði
                              talan  verið  um  tríggjar  ungar  konur í dag, so hevði  talið
                              neyvan komið upp  seks børn.

                              Hóast strævi má hava verið, so er væl klárað, og lívið hevur
                              ikki boygt tykkum. Høgur aldur er tekin um styrki og góða
                              heilsu.
                              Ofta hugsi eg um, hvussu væl alt gekk. Hvussu góðan mat
                              vit fingu. Fisk ella grind til døgurða gerandisdagar og altíð
                              kjøt sunnudag. Eplum, egg og mjólk var altíð nokk av, og
                              tvær stórar tunnur av sild í kjallaranum, ein við kryddsild og
                              ein við saltsild. Hvønn dag drekka oman á døgurða við
                              køku afturvið, sunnudagar buding og rabarbugreyt um
                              summarið. 

                              Tá tú var liðug við barnauppalingina, fórt tú í Nyk at arbeiða.
                              Eisini gekst tú trúliga til handarbeiði hjá Jessie, líka til Jessi
                              gavst vegna sjúku. Væl hevur ligið fyri at binda, og
                              framvegis hevur tú altíð okkurt í stokkum. Ommudøturnar
                              bæði í Føroyum og  uttanlanda,  hava   líka  til hesar dagar
                              fingið  troyggjur  av nýggjasta sniði, og glaðar eru tær fyri
                              pløggini frá ommu.             



                             Í dag eigur  tú 10 langommubørn, og  hvørja ferð ert  tú  klár
                             við undirtroyggju og sokkum, so skjótt sum tey eru fødd.
                             Soleiðis var eisini, tá yngsta langommudótturin, sum býr
                             á Argjum, var fødd 12.  juli í ár.

                             Eg eri kedd av av vera so  langt  burturi,  men  eri  glað  fyri 
                             at  tú hevur  tað  gott  og trívist so væl á Vesturskyninum.
                             Tú sigur at har fært tú alt upp í hendurnar og verður  
                             uppvartað. Tað hevur tú eisin uppiborið.
                                 
                             Á Vesturskyninum liggur eisini væl fyri hjá tær at fylgja
                             við fiskarínum hjá synum tínum og bátum teirra, Búgvanum
                             og Hansa Mariu, og glað ert tú, tá teir støkka inn á gólvi,
                             um onkur løta er.

                             Eg ynski tær og Theodori bróður ein góðan føðingardag
                             og gleði meg, til vit síggjast um ikki alt ov langa tíð.
                             Eisini  ein heilsa til Ebbet og starvsfólki á Vesturskininum.

                              Alis

Posted by Picasa

tirsdag den 31. august 2010

Dukka í stjørnutroyggju

                                                   
                                                  Nú er hon klár. Dukkan í stjørnutroygguni.
                                                      Mítt lítla ískoyti til eydnuhjólaútsøluna hjá
                                                      Haldórsvíkar Avhaldsfelag, 

                                                      Havi ikki so frægt sum keypt dukkuna sjálv.  
                                                      Tað hevur vermóðir mín, Johild Jacobsen
                                                      gjørt. Hennara partur liggur ikki eftir, tá talan
                                                      er um at binda til Avhaldshúsið.

                                                      Nógvar penar dukkur og aðrir góðir lutir verða
                                                      at vinna. Víkafólk stuðla, tá  Avhaldshúsið
                                                      hevur eydnuhjól, og ikki minst kunnu tey vera
                                                      errin av fólkunum í nevndini í felagnum. Tey
                                                      hava skipað fyri at húsið er umvælt, og
                                                      tey bundu seg til at verða í nevndini, til
                                                      øll skuldin varð goldin, og nú er málið við
                                                      at verða nátt.

                                                      Neyvan hava tey fingið nakra samsýning fyri
                                                      nevndararbeiðið. Eg kann ikki lata vera við
                                                      at hugsa um tær upphæddirnar, ið summi, mest
                                                      "menn", fáa í samsýning, fyri nevndararbeiði. 
                                                      Teir meta sítt arbeiði hava alstóran týdning
                                                      fyri samfelagið, tí mugu teir hava so stóra
                                                      samsýning.

                                                       Men mín spurningurin er, gera hesi fólkini, ið
                                                       onga samsýning fáa, ikki líka stórt samfelagsligt
                                                       gagn, og uttan at koyra landið á húsagang?

                                                       Húsið stendur í dag í góðum standi, sum nýtt,
                                                       snotuligt bæði innan og uttan.
                                                       Ein varði yvir øll, ið hava luttikið og stuðlað
                                                       og eisini yvir Jóhannus Bjørgvin, ið smíðjaði.

                                                       Eydnuhjólið verður sunnudagin 5. september.


søndag den 29. august 2010

Landaskil

Ringt er at finna heiti til bloggin, tá øll viðkomandi heiti,
ið eg kundi koma á, vóru brúkt.
Avgerðin skuldi takast, so heiti kom at vera "Landaskil".
Ætli kortini, at skriva um annað enn lóg og rætt eftir
bókstavinum, men heldur um, hvat eftir mínum tykki ger
eitt land til eitt gott land at búgva í, og um hvørjar
forðingar, ið standast av skilaleysari stýring, gera
okkum lívið trupult.
Eisini fari eg at siga frá ymiskum, sum fer fram
í gerandisdegnum.